Przejdź do zawartości

Papirus 116

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 116 (GA)
P. Vindob. G 42417
Ilustracja
Hbr 2,9-11
Data powstania

VI/VII wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

(GA)

Zawartość

List do Hebrajczyków

Język

grecki

Rozmiary

[31] × [18] cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski (?)

Miejsce przechowywania

Austriacka Biblioteka Narodowa

Papirus 116 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI lub VII wiek. Zawiera fragmenty Listu do Hebrajczyków.

Zachował się tylko fragment jednej karty Listu do Hebrajczyków (2,9-11; 3,3-6)[1].

Fragment jest zbyt krótki, by ustalić jaką tradycję tekstualną przekazuje.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tekst rękopisu opublikował Walter A. Papathomas w 2000 roku[2]. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 116[1].

Rękopis datowany jest przez Instytut Badań Tekstu Nowego Testamentu na VI/VII wiek[1].

Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27).

Obecnie przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (P. Vindob. G 42417) w Wiedniu[1][3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Liste Handschriften, [w:] Institute for New Testament Textual Research, Münster [dostęp 2014-02-12].
  2. A. Papathomas, A new testimony to the Letter to the Hebrews Journal of Greco-Roman Christianity and Judaism 1 (2000), pp. 18–23.
  3. „Continuation of the Manuscript List” Institute for New Testament Textual Research, University of Münster. Retrieved April 9, 2008

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Papathomas, A New Testimony to the Letter to the Hebrews „Journal of Greco-Roman Christianity and Judaism” 1 (2000), pp. 18–23.